(Của những ngày dạo phố… trêu ghẹo thiên hạ dễ mến)
Buổi sáng
hình như là nhớ anh
Nhìn kim gõ đồng hồ
buồn tênh
Thở hơi dài
ngó thời khoá biểu
Hiện tại rơi
kỷ niệm đã thành
Buổi trưa
hình như là da diết
Nỗi nhớ biến thành câu chì chiết
Vọng về nơi trí tưởng
nhói đau
Ví dụ có nút, bấm nát nhàu
Tắt âm thanh
im
tiếng thống thiết!
Buổi chiều
tưởng chừng đã quên đi
Nỗi nhớ quay lại đưa mặt lì
Sợ gì mà trái tim run rẩy
rớt giọt đầy
sũng ắp bờ mi?
Buổi tối
sao kéo màn long lanh
không đếm hết
như lá trên cành
nhưng vẫn không che kín
bầu trời
Bầu trời nhỏ hơn cả nỗi nhớ
hình như
nhỏ hơn sự cô quạnh
khi ví dụ rằng
em nhớ anh…
PhốBiểnĐồiTây
16.04.2006